افتاده درختی که به خود می بالید،

از داغ تبر به خاک غم می نالید،

گفتم چه کسی به ریشه ات زد گفتا. .

آنکس که به زیر سایه ام می خوابید.. .

این مطلب رو توی وبلاگ یه آقا دیدم و ایشون هم

از وبلاگ یه خانم برداشت کرده بودند....

جالبه بخونید حتما...بخونید که از ماست که بر ماست...

بخونید عینکمون رو بد نیست گاهی جا به جا کنیم...

... یک وقت هایی فکر میکنم مرد بودن چقدر می تواند غمگین باشد.

هیچ کس از دنیای مردانه نمی گوید. هیچ کس از حقوق مردان دفاع نمیکند.

هیچ انجمنی با پسوند «... مردان» خاص نمیشود. مرد ها نمادی مثل رنگ صورتی

ندارند. این روزها همه یک بلند گو دست گرفته اند و از حقوق و دردها و دنیای زنان

می گویند. در حالی که حق و درد و دنیای هر زنی یکی از همین مردها است.

یکی از همین مردهایی که دوستمان دارند.

وقتی میخواهند حرف خاصی بزنند هول می شوند. حتی همان مرد هایی که دوستمان

داشتند ولی رفتند...

یکی از همین مرد های همیشه خسته.

از همین هایی که از 18 سالگی دویدن را شروع میکنند. و مدام باید عقب باشند.

مدام باید حرص رسیدن به چیزی را بخورند. سربازی، کار، در آمد، تحصیل...

همه از مرد ها توقعی دارند. باید تحصیل کرده باشند.

پولدار، خوشتیپ، قد بلند، خوش اخلاق، قوی... و خدا نکند یکی از اینها نباشند... 

ما هم برای خودمان خوشیم!

مثلن از مردی که صبح تا شب دارد برای در آمد بیشتر برای فراهم کردن

یک زندگی خوب برای ما که عشقشان باشیم به قولی سگ دو می زند،

توقع داریم که شبش بیاید زیر پنجره مان ویولون بزند

و از مردی که زیر پنجره مان ویولون می زند توقع داریم که

عضو ارشد هیات مدیره ی شرکت واردات رادیاتور باشد.

توقع داریم همزمان دوستمان داشته باشند،

زندگی مان را تامین کنند، صبور باشند و دلداریمان بدهند،

خوب کار کنند و همیشه بوی خوب بدهند و زود به زود سلمانی بروند و غذاهای

بد مزه ما را با اشتیاق بخورند و با ما مهمانی هایی که دوست

داریم بیایند و هر کسی را که ما دوست داریم دوست داشته باشند و دوست های دوران

مجردیشان را فراموش کنند و نان استاپ توی جمع قربان صدقه مان بروند و هیچ زن

زیباتری را اصلن نبینند و حتی یک نخ هم سیگار نکشند!

مرد ها دنیای غمگین صبورانه ای دارند. بیایید قبول کنیم.

مرد ها صبرشان از ما بیشتر است. وقت هایی که داد میزنند

وقت هایی هم که توی خیابان دست به یقه می شوند وقت هایی که چکشان

پاس نمیشود وقت هایی که جواب اس ام اس شب

به خیر را نمیدهند وقت هایی که عرق کرده اند وقت هایی که کفششان کثیف است

تمام این وقت ها خسته اند و کمی غمگین.

و ما موجودات کوچک شگفت انگیز غرغروی بی طاقت را دوست دارند.

دوستمان دارند و ما همیشه فکر میکنیم که نکند من را برای خودم نمیخواهد برای

زیبایی ام میخواهد،  در حالی که دوستمان دارند؛ ساده و منطقی... مرد ها همه

دنیایشان همین طوری است. ساده و منطقی... درست بر عکس دنیای ما. 

بیایید بس کنیم. بیایید میکروفون ها و تابلوهای اعتراضیمان را کنار بگذاریم.

من فکر میکنم مرد ها، واقعن مرد ها، انقدر ها که داریم نشان میدهیم

بد نیستند. مردها احتمالن دلشان زنی میخواهد که کنارش آرامش

داشته باشند. فقط همین.

کمی آرامش در ازای همه فشار ها و استرس هایی که برای

خوشبخت کردن ما تحمل میکنند. کمی آرامش

در ازای قصر رویایی که ما طلب میکنیم...

بر خلاف زندگی پر دغدغه ای که دارند،

تعریف مردها از خوشبختی خیلی ساده است.

 

یک سوسک غمگین به خدا گفت : کسی دوستم ندارد .

می دانی که چه قدر سخت است ،

این که کسی دوستت نداشته باشد ؟

تو برای دوست داشتن بود که جهان را ساختی .

حتی تو هم بدون دوست داشتن …

خدا هیچ نگفت . گفت : به پاهایم نگاه کن ! ببین چقدر چندش آور است .

چشم ها را آزار می دهم . دنیا را کثیف می کنم .

آدم هایت از من می ترسند . مرا می کشند .

برای این که زشتم . زشتی جرم من است .

خدا هیچ نگفت . گفت : این دنیا فقط مال قشنگ هاست .

مال گل ها و پروانه ها . مال قاصدک ها . مال من نیست .

خدا گفت : چرا ، مال تو هم هست . خدا گفت :

دوست داشتن یک گل ، دوست داشتن یک پروانه یا قاصدک کار چندانی نیست .

اما دوست داشتن یک سوسک ، دوست داشتن

" تو " کاری دشوار است . دوست داشتن ، کاری ست آموختنی و همه کس ،

رنج آموختن را نمی برد .

ببخش ، کسی را که تو را دوست ندارد ، زیرا که هنوز مومن نیست ،

زیرا که هنوز دوست داشتن را نیاموخته ،

او ابتدای راه است . مومن دوست می دارد .

همه را دوست می دارد . زیرا همه از من است و من زیبایم ،

چشم های مومن جز زیبا نمی بیند . زشتی در چشم هاست .

در این دایره ، هر چه که هست ، نیکوست .

آن که بین آفریده های من خط کشید شیطان بود .

شیطان مسئول فاصله هاست .

حالا قشنگ کوچکم ! نزدیک تر بیا و غمگین نباش .

قشنگ کوچک نزد خدا رفت و دیگر هیچ گاه نیندیشید که نازیباست .

به درختان جنگل گفتم چرا شما با این عظمتاز تکه آهنی به نام تبر میرنجید؟

گفتند رنج ما از تبر نیستاز دسته ی آن است که از جنس خود ماست ...

از ماست که بر ماست"شعار خودمان بود

آن دزد پدرسوخته یار خودمان‌ بود

دادیم به او قدرت و توی سرمان زد

این میوهٔ ممنوعه ویار خودمان بود!

گفتند خرش می رود او در همه جا‌‌خوب

معلوم شد اما که سوار خودمان بود!

می گفت درآرم پدر فقر، ولی حیف

چیزی که درآورد دمار خودمان بود

سهم همه را خورد ولی سیر نمی شد

بی وقفه سر سفره کنار خودمان بود

چون این کَنه پروردهٔ دست خودمان است

هر فحش که دادیم نثار خودمان بود

تقصیر کسی نیست اگر ماستمان ریخت

ظرفی که تَرَک داشت، تغار خودمان بود

باغ و بَرِمان سوخت ولی هیچ‌نگفتیم

چون هیزمش از چوبِ چنار خودمان بود

راهی که از آن دزد به کاشانهٔ ما زد

در اصل همان راه فرار خودمان بود!

گفتند به دشمن بد و بیراه بگویید

دشمن ولی از ایل و‌تبار خودمان بود

از ماست که بر ماست که برماست که بر ماست

از ماست که بر ماست شعار خودمان بود...