سلطان قلبم مادر

«مادر»کسی است که امر پرورش فرزندان را در دوران حمل و پس از آن بر عهده دارد و در انجام این وظیفه بدون هیچ چشمداشت مادی و یا معنوی کوشاست.

«مادر»این باغبان شکوفه های حیات، معناگر همه ی خوبی ها، سرچشمه ی محبت، اسوه ی صبوری و ایثار و منبع سخاوت و احسان، 
همیشه دوست می دارد در مدار رابطه ها، شمعِ وجودش گرمابخش حیات فرزند و روشنگر صراط او باشد.
«مادر»دوست دارد همه ی خوبی ها، همه ی شایستگی ها، همه ی زیبایی ها، و همه ی کمالات را در وجود فرزندان خویش تجربه نمایند. 
«مادر»دوست دارد آغوش گرم و پرمهرش مأمن و آرامشگاه همیشه ی فرزندان باشد.
«مادر»دوست دارد همواره با دلی آرام، سری پرشور و چهره ای گشاده، همدم و همراه فرزندان باشد.
«مادر»دوست دارد مشاور و همراز همیشه ی فرزندان در کودکی، نوجوانی، جوانی و بزرگسالی آنان باشد.
مراقبت های دوره ی کودکی، شب زنده داری ها و بیداری های او به خاطر فرزند، بدان نظر نیست که این کودک روزی رشد کند و زیر بازوی او را بگیرد.او چه بسیار از اوقات که جان خود را صرفاً به خاطر طفل به خطر می اندازد و جز خیر و خوشی او را نمی طلبد.
بر این اساس می توان گفت:«مادر فرشته ای است آسمانی که در عالم بشری با جسم عاریتی زندگی سر می کند و دارای تجلی و مهر و عطوفت،... وصفای ملکوتی است.»

مادری چیست؟

«مادری»حالتی است که صفات عالی جمال را در پرورش فرزند می داند و در این راه از همه ی زمینه ها و امکانات شخصی گذشت می کند و از هر گونه آسایش و لذتی صرفنظر کرده و در طریق وصول 
به هدفِ حمایت از فرزند، زشت و زیبا را از هم نمی شناسد.
«مادری»فضیلتی است ملکوتی، ناشی از عالم قدس که در وجود انسان خاکی تجلی می کند و در آن صراحت و صداقت، مهر و صفا، عدل و تقوا به عالیترین وجه خود عیان می شود و در راه خیر و سعادت فرزند بدرقه می شود.به همراه نام «مادر»، فضیلت، عشق ورزی، ابراز خلوص، گذشت از مال، صرفنظر کردن از شهرت و آسایش است.
«مادری» فنی است عمیق همراه با مبانی دقیق، که زن در درون خانه دارد و روز به روز به سوی کمال و تخصص می رود و إعمال این تخصص بدون هیچگونه چشمداشت است. فنی است که غفلت و اشتباه در آن موجب تباهی نسل و فساد جامعه می گردد و مراقبت از آن، جامعه ای خیرخواه و متکامل پدید می آورد. 
«مادری»هنری است ظریف، توأم با ریزه کاری های بسیار که إعمال آن در طول زمان، آن را دقیق تر و تخصصی تر می کند و شاهکار عملی این هنر، فرزندی است نیکو پرورش یافته، عادل، نیکوکار، با تقوا، متکامل که در مسیر حق گام برمی دارد.
آری!مادری فنی است که کار او پرورش کودک، انسان سازی، تربیت و تحویل افاضل به جامعه، ساختن الگوهای اخلاق و انسانیت، ایجاد جامعه صالح فردا، در دست گرفتن هدایت و رهبری جامعه، مدیریت اجتماع و سروسامان دادن آن است.و انجام دادن این برنامه از عهده ی هر عامی و جاهل برنمی آید،مگر از مادری فهیم، آگاه، لایق، شایسته، بانو، مدیر، مدبر، عفیف، پاکدامن، باتقوا،

هنرمند، مسؤول و مهربان.

اسلام برای بهبود اجتماع و اصلاح شئون حیاتی جامعه کوشش فراوانی برای اصلاح «زن»کرده و ملاک مدنیت را به او وابسته دانسته و نیز برای داشتن فرزندان صالح، که کارگردانان جامعه ی فردایند، توجه به مادرِ خوب داشته و در انتخاب او (گزینش همسر)توصیه های مهمی نموده است. و در مقام مقایسه زن با مرد، از نظر اسلام، او را مقام و موقعیتی کمتر از مرد نیست. زن پاک هم چون مرد پاک می تواند عزیز درگاه خدا باشد و پروردگار عالم به صریح آیات متعدد قرآن، پاداش هیچ یک از این دو را تباه نمی سازد.
بنابراین اسلام برای زن (مادر)دنیایی زیبا ایجاد کرده، دنیایی که همه ی افراد آن باید به مادر احترام و تعظیم کنند، او بانوی خانه و فردی بزرگوار می باشد، زیرا بخش اعظم سعادتمندی فرزندان و در نتیجه لایق بهشت شدن توسط مادر است.و مادر در برابر فرزندان، محترم است و این احترام دستور مؤکد اسلام است.احترامی فراتر از احترام پدر.
از حضرت رسول اکرم (ص)پرسیده شد که حق پدر چیست؟ حضرت فرمودند:«این که او را اطاعت نمایی تا زنده است».سؤال کردند: حق مادر چیست؟ حضرت فرمودند:«هیهات، هیهات، اگر به عدد ریگ های بیابان و قطره های باران در خدمت مادر بایستند، معادل با یک روزی که در شکم او بوده نخواهد بود.

تنها گل گلزار باغم مادر

بعد از خدا تنها امیدم مادر

من با دعایت روسفیدم مادر

مادر پرستار دلم ای روشنی بخش و چراغ منزلم

در قلب من این آرزوی آخر است

گویند بهشت در زیر پای مادر است

ای وای من قدر تو را نشناختم

من را ببخش تنها به خود پرداختم

مادر پرستار دلم ای روشنی بخش و چراغ منزلم

تو با بدی ام ساختی و سوختی

تنها چراغ خانه را افروختی

هر جمعه ها چشمت به قاب جاده ها

شایدبیاید ام یجیب جاده ها

مادر پرستار دلم ای روشنی بخش و چراغ منزلم

کسی که تا همیشه پای من سوخت

چراغ خانه سرد من افروخت

شبی که سر به بالین تبم

من زمین و آسمان یکجا به هم دوخت

مادر تویی دار و ندارم

مادر بعد از تو من دیگر چه دارم مادر

ای گریه ات پشت و پناهم

مادر من با دعایت روبه راهم مادر

مادر پرستار دلم ای روشنی بخش و چراغ منزلم

سلطان غم چشم و چراغم مادر

تنها گل گلزار باغم مادر

بعد از خدا تنها امیدم مادر

من با دعایت رو سفیدم مادر

مادر پرستار دلم ای روشنی بخش و چراغ وچراغ منزلم

منایع : دهکده اندیشه :تبیان